De natuur heeft geen Wi-Fi, maar wel een betere verbinding.

OK, het klinkt wat zweverig en cliché, maar toegegeven, zowat iedereen onder ons zoekt de natuur op om de rush en hectiek van het dagdagelijkse leven even te ontvluchten. En dan liever niet door op een luidruchtige grasmachine in een race tegen de klok het gras te maaien.

Dus kwam de heer des huizes op een dag aanwandelen met het maf idee om een paar koeien op ons eigen stuk groen te houden. Ik heb altijd een zwak gehad voor koeien en moet altijd glimlachen als ik de hoofden van een kudde koeien synchroon en nieuwsgierig de toevallige passant zie keuren, als was hun weide de grasmat van Wimbledon. Maar zo enkele exemplaren op het gazon met als bonus de bijhorende uit te mesten stallen errond? Liever niet, dank je. Andere hobby, misschien?

Neen, geen andere hobby, dus. En ook niet zomaar een koe. Manlief had het opgezocht. Het moesten Schotse Hooglanders zijn. Manlief had gelijk.

Aan die Hooglanders is gewoon geen slechte kant. Ze zien er goed uit, zijn zelfredzaam, stralen pure zen uit en geen enkele parkwachter of onderhoudsploeg krijgt het werk verzet waar deze dames hun tong, euh, hand niet voor omdraaien.

Deze glamoureuze beesten met hun “ik ben zo opgestaan”-haar verdienen niets minder dan de super-coo status. Achter die mooie en fotogenieke verschijning schuilt een veelzijdige krachtpatser. De Highlander vertoeft met plezier waar andere koeien niet kunnen aarden, leeft langer, geeft lekkerder en gezonder vlees en heeft een vriendelijker karakter. Een verwilderd bos wordt door deze koeien op enkele seizoenen herschapen tot een evenwichtig stukje natuur.

“Hier moeten we meer mee doen.” En zo begon het verhaal van onze natuurgrazers en natuurbehoud.

Maar van waar dan die naam? Dat is een gemakkelijke, als je het weet.

Hooglanders komen van de Schotse Highlands. In the Highlands worden al honderden jaren plaatsgebonden Engelse dialecten gesproken. We dachten eerst aan Gaelic. In Gaelic, wordt een Highland koe een ‘ Bò Ghàidhealach’ genoemd. Probeer dat maar eens uit te spreken met een mond vol haggis.

Gelukkig klinkt het in Scots, de voertaal in de verre uithoeken van de Schotse highlands wat eenvoudiger. In Old Scots wordt de Schotse Hooglander een “Heilan Coo” genoemd.